O Parafii

Historia Bojszów Nowych sięga drugiej połowy XIX w. Anetta von Szymońska, dziedziczka rudołtowicka z rodu Zborowskich otrzymała w spadku niewielką część Bojszów przylegających do rzeki Korzyniec (Korzeniec), które w dokumentach wspominane już były w 1368 r. Początkowo chciała wystawić drewniany dwór i osadzić w nim zarządcę swoich dóbr. Ostatecznie jednak odstąpiła swój dział pewnemu pszczyńskiemu Żydowi, który go rozparcelował na działki i sprzedał chłopom. W 1857 r. chłopi pochodzący z Cielmic, Międzyrzecza i Bojszów wybudowali pierwsze ceglane domy.

Najprawdopodobniej przewaga Bojszowian w utworzonej kolonii wpłynęła na nazwę Bojszowy Nowe. W 1874 r. dla nowo utworzonej kolonii wyznaczono granice obszaru. 21 stycznia 1884 r. władze rejencji w Opolu wydały decyzję o wyłączeniu dzieci Bojszów Nowych z obwodu szkolnego w Rudołtowicach i przydzieleniu ich do szkół w Międzyrzeczu i Świerczyńcu. Wreszcie 1 lipca 1893 r. powołano samodzielną gminę. Z tej okazji książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg ofiarował gminie 10 tys. marek. Ważnym wydarzeniem było postanowienie z dnia 24 kwietnia 1864 r., aby wybudować bitą szosę łączącą Pszczynę z międzynarodowym traktem Wrocław-Kraków. Plan zrealizowano w latach 1876-1877.

Nowa droga, zwana Gościńcem lub Szosą Pszczyńską, przyczyniła się do rozwoju miast leżących wzdłuż niej. Budowa kościoła Historia parafii nowobojszowskiej sięga początku lat 70-tych XX w. Władze ówczesnej gminy Bojszowy wyraziły zgodę na budowę nowego kościoła. Jednak zgoda nie była równoznaczna z pozwoleniem na rozpoczęcie budowy. Trudności sprawiała także lokalizacja przyszłego kościoła. Żadne miejsce wskazane przez mieszkańców nie zostało zaakceptowane. Po 1973 r. założono komitet budowy, którego większość stanowiły kobiety.

Ich obecność w komitecie podyktowana była tym, że mężczyźni mogli być zastraszani utratą pracy przez Służbę Bezpieczeństwa. Dzięki staraniom mieszkańców Bojszów Nowych i bojszowskiego proboszcza ks. Maksymiliana Siwonia, 15 września 1975 r. uzyskano pozwolenie na budowę kościoła. Bp Herbert Bednorz mianował ks. Eugeniusza Marcisza, wikarego z Bojszów, budowniczym kościoła. Był to pierwszy kościół w Polsce pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych. Wg ówczesnych władz, kościół miał powstać w najgorszym miejscu, pod lasem.

Wydział do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego uważał, że w ten sposób odciągnie ludzi od kościoła. Później okazało się, że nie mogło być lepszego wyboru miejsca na budowę tej wyjątkowej świątyni. 29 grudnia 1976 r. otrzymano zgodę na rozpoczęcie budowy. Twórcą planu architektonicznego był inż. Karol Gierlotka z Katowic. 7 marca 1977 r. uroczystego poświęcenia placu budowy dokonał ks. bp Herbert Bednorz. Lata 1977-1978 to okres wytężonej pracy. W stawianiu nowobojszowskiego kościoła brały udział całe rodziny.

4 lutego 1978 r. wybudowano zakrystię, w której odbyła się pierwsza Msza św. Jej uroczystego poświęcenia dokonał dziekan bieruński ks. kanonik Józef Tchórz, a 9 lipca sprowadzono do tymczasowej kaplicy obraz Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych z kościoła oo. Kamilianów pw. św. Marii-Magdaleny w Rzymie. 18 maja 1980 ks. bp Herbert Bednorz uroczyście poświęcił kościół i erygował nową parafię w Bojszowach Nowych. Pierwszym proboszczem został ks. Gerard Gnida. Po jego śmierci proboszczem został ks. Leon Loska. Ks. Eugeniusz Marcisz, budowniczy kościoła, objął parafię św. Floriana w Chorzowie.

W 2012 r. po przejściu na emeryturę dotychczasowego proboszcza, jej trzecim włodarzem został ks. dr Andrzej Kołek. Nowobojszowską parafią spośród innych wyróżnia fakt, iż na jej terenie dnia 8 października 1984 r. przebywał ks. Jerzy Popiełuszko, a z terenu parafii pochodzi sługa boży ks. Franciszek Miśka. Do parafii Bojszowy Nowe należy: część Bojszów i Świerczyniec. Przybywający Goście podziwiają troskę Parafian o kościół i jego obejście. Parafianie – autochtoni otwarci są na osiedlających się tu nowych mieszkańców. Oby świątynia budowana przed laty wielkim wysiłkiem rdzennych mieszkańców, stawała się coraz bardziej także i Ich domem.